Nikt nie oczekuje od nas więcej tylko tego aby być, podporządkować się. Przecież to tak niewiele. Po prostu rób co Ci karzą, a w wszystko będzie dobrze.

To jest najłatwiejsza droga…droga do niczego.

Robisz coś, dajesz z siebie 100 %, ale kiedy czegoś potrzebujesz słyszysz, że się nie da.

Znasz to ?

Tak funkcjonują korporacje i albo się dostosujesz, albo jest wielu chętnych na Twoje miejsce, nie liczy się co wiesz, co potrafisz, tylko ile potrafisz poświęcić, ile chcesz dać nie oczekując wiele w zamian.

Twoje pomysły, stają się czyjeś, ale przecież powiedzą Ci, że jesteś ważny dla firmy, że twoja praca jest nieodłącznym elementem...układanki do której pasujesz lub nie.

Nie dajmy się stłamsić. To jest ten czas kiedy trzeba wybrać własną drogę, lub zostać tam gdzie jesteś nie myśląc później o tym, że 'znowu w życiu Ci nie wyszło'.

Coraz bardziej utwierdzam się w przekonaniu jak wiele jeszcze musi się zmienić, ale ważne jest by mieć swój cel

A wracając do przyjemności, bo jak to mówią nasz kraj do tych najbardziej narzekających należy(bo niestety wiele osób nie potrafi zrozumieć starego przysłowia, że jak sobie pościelisz tak się wyśpisz), ale żeby temu ukrócić:

Udałam się dziś do parku Japońskiego.

Nie,  nie byłam na Balii, nie wstawie słit foci, chociaż dlaczego by nie?

Nie ma nic cudowniejszego jak styczność z naturą, spokój, cisza, wycieczki emerytów i ochroniarze ganiający za Tobą, bo..nie wolno robić zdjęć na trawie, ale uwielbiam takie miejsca, mimo, że są w centrum miasta, to i tak mogę zapomnieć o problemach, pomyśleć o przyszłości i zastanowić się nad teraźniejszością, bo o przeszłości już nie myślę.